Voor een vakantie buiten Europa heb je ook als minderjarige in veel
gevallen een geldig eigen paspoort nodig. Het aanvragen en verkrijgen van een
paspoort kan via een eenvoudige aanvraag bij de Afdeling Burgerzaken van de
gemeente waar je staat ingeschreven.
Voor de aanvraag van een paspoort voor een minderjarige is echter de
toestemming nodig van iedere persoon die het gezag uitoefent over de
minderjarige. Dit zijn meestal zijn of haar ouders. Zonder deze toestemming
voldoet de aanvraag niet en wordt geen paspoort afgegeven.
Wat nu als één van beide ouders in het buitenland woont en er geen contact
met deze ouder is? Of wat als één van de gezagsouders weigert medewerking te
verlenen?
Dit laatste was het geval bij een van mijn cliënten, aan wie na de
echtscheiding zijn minderjarige zoon was toegewezen. Moeder weigerde haar
toestemming te verlenen. Cliënt had echter (snel) een paspoort nodig voor een
reeds geplande vakantie.
De wet schrijft in een dergelijk geval voor dat dan aan de rechter een
verzoek kan worden gedaan om de vereiste toestemming van de afwezige of
weigerachtige ouder te vervangen door
een verklaring van de rechter.
Vanaf 16-jarige leeftijd kan een minderjarige zelfstandig via een advocaat een
dergelijk verzoek doen. In mijn zaak was de minderjarige echter nog geen 16
jaar, zodat ik namens de vader een verzoekschrift indiende tot het verkrijgen
van vervangende toestemming van de rechter. Voordat de rechter een beslissing
nam was er een (korte) mondelinge behandeling bij de rechtbank, waarbij beide
partijen met hun advocaten hun standpunten konden toelichten.
De beschikking met de vervangende toestemming van de rechter ontving ik
enige tijd later. Cliënt kon hiermee dan een paspoort aanvragen voor zijn zoon.
mr. E.N.J. Molendijk
wij dachten deze regeling aangevraagd te hebben in een kort geding, met een verplichte advocaat, maar kwamen naar buiten met een paspoort en een vastgestelde omgangsregeling!
BeantwoordenVerwijderenOnze verplichte advocaat had, alvorens een kort geding op te starten ter verkrijging van een reisdocument minderjarige, verzuimd ons op de hoogte te stellen van de mogelijkheid dat de tegenpartij in zijn verweerschrift een zelfstandig verzoek tot vaststelling van een omgangsregeling zou kunnen bijvoegen. [Dit verweerschrift met dit zelfstandig verzoek had de tegenpartij pas 2 dagen voor de zitting on-aangetekend verstuurd.]
BeantwoordenVerwijderenEn hij had ook niet van te voren gezegd dat de eisende partij zich niet mocht laten bijstaan door haar familie tijdens het kort geding, in tegendeel: tijdens de gesprekken vooraf had hij moeten begrijpen dat wij er vanuit gingen dat haar vader mee zou gaan. Er mocht echter zelfs niemand naar binnen met de eisende partij, behalve de verplichte advocaat. Dit kwam als een volledige verrassing voor de eiser, die onvoldoende vertrouwen heeft in haar vermogen de juiste dingen te noemen op het belangrijke moment. Onze advocaat deelde dit pas mee 2 minuten voor aanvang van de rechtszaak! Uiteraard had de eisende partij daardoor geen mogelijkheid gehad zich adequaat voor te bereiden op de zitting.
Zo kon het gebeuren dat de rechter een omgangsregeling vaststelde die zelfs [gedeeltelijk] inging tegen het advies van jeugdzorg!
Wij weten niet wat onze advocaat wel en niet gezegd heeft tegen de rechter, want er mocht verder niemand mee naar binnen met de eiser, die volkomen uit het veld geslagen was doordat haar vader ineens niet mee mocht, terwijl de advocaat toch op de hoogte was van onze voornemens. Een kort geding is toch immers openbaar?
En natuurlijk hadden we niet om een advocaat gevraagd, wij hadden begrepen dat dit de enige manier was om het benodigde reisdocument te verkrijgen...
Kortom: wat is dit ongelofelijk slecht geregeld in het Nederlands rechtstelsel!
een advocaat kan natuurlijk wel eens tegenvallen, want een advocaat is een mens, dus kan gebeuren.
Maar dat je je verplicht moet laten vertegenwoordigen door een onbekende vind ik al idioot, en al helemaal onbegrijpelijk vind ik het dat er een omgangsregeling besproken kan worden in een kort geding over een reisdocument. En dan ook nog eens zonder dit ruim van te voren aangetekend mede te delen.
En dat de rechter dan ook nog uitspraak doet daarover!! Terwijl hij had moeten zien dat de eiser zich niet of nauwelijks had kunnen voorbereiden op dit bijgevoegde zelfstandig verzoek.
Deze mankementen aan ons rechtstelsel had ik eerder niet voor mogelijk gehouden!
Of kan het nóg gekker?
Iemand.....?